Kto decyduje o tym, z kim zamieszka dziecko po rozwodzie rodziców? – FILM

Czy to, z którym rodzicem chce zostać dziecko, ma znaczenie podczas sprawy rozwodowej? Czyje zdanie sąd weźmie pod uwagę – dorosłych czy dziecka? I co się dzieje, gdy rodzice są skłóceni w tej kwestii? Czyj głos będzie wiążący?

 Jakie zagadnienia poruszam w filmie?

Zapraszam do oglądania!

Film okazał się przydatny? Zachęcam do subskrypcji kanału, zostawienia komentarza i łapki w górę.

Jeśli wolisz czytać niż oglądać, poniżej znajdziesz zagadnienia, które poruszam w filmie, w formie artykułu.

Kto decyduje o tym, z kim zamieszka dziecko po rozwodzie rodziców?

Klientka, której sprawę rozwodową prowadziłam, spytała mnie, z kim zamieszka dziecko po jej rozwodzie. Martwiła się, że nie z nią, bo chciało zostać z ojcem. Matka obawiała się, że głos jej pociechy będzie wiążący podczas procesu.

To nie dziecko decyduje z kim zamieszka

Niepełnoletnie dzieci nie mogą wybrać, z którym rodzicem zostaną po rozwodzie. Zasada jest taka, że to sąd o tym zdecyduje, mając na względzie przede wszystkim dobro dziecka.

Moja klientka zdziwiła się, że jej pociecha nie może wybrać rodzica, z którym zostanie. I choć tego wyboru się obawiała, wyglądała na trochę urażoną. A przecież nie chodzi o to, że „dzieci i ryby głosu nie mają”.

Rodzice muszą się wypowiedzieć podczas rozprawy na temat miejsca zamieszkania swojego syna lub córki. A wszystko rozstrzygnie sąd.

Dziecko ma prawo powiedzieć, co myśli

Polski kodeks rodzinny i opiekuńczy zawiera przepis o tym, że sąd może wysłuchać dziecka. Analizując tę wypowiedź, sąd weźmie pod uwagę stopień jego dojrzałości i w ten sposób oceni, czy małoletni rozumie konsekwencje swoich decyzji. I czy mogą one mieć wpływ na wyrok.

Jednak to nie wybór młodego człowieka będzie wiążący. To sąd ustali, czy to, z kim chce mieszkać, będzie dla niego najlepsze.

Jak dziecko może wyrazić swoje zdanie w sądzie?

Są na to 3 sposoby:

1. Sąd wysłucha, co ma do powiedzenia dziecko w toku procesu. Zaznaczam – nie przesłucha dziecko, ale go wysłucha. Jeśli chcesz wiedzieć, jaka jest różnica między tymi terminami, zajrzyj tutaj.

2. Badanie przez Opiniodawczy Zespół Sądowych Specjalistów (w skrócie OZSS). Pracownik OZSS spyta dziecko, z kim chce mieszkać – z mamą czy z tatą i dlaczego. Psycholog odniesie się do stopnia dojrzałości dziecka i jego decyzji. Weźmie pod uwagę, czy jest zgodna z dobrem dziecka.

3. Wywiad kuratora. Kurator przyjdzie do domu i porozmawia z dzieckiem. Zapyta, z kim chciałoby mieszkać? Dlaczego chce zostać z mamą (albo z tatą)? Jak sobie wyobraża tę sytuację? Jak widzi kontakt z drugim rodzicem, jeśli zostanie z pierwszym?

Kiedy dziecko zdecyduje o tym, gdzie chce mieszkać?

Gdy stanie się pełnoletnie, tzn. ukończy 18 lat. Wtedy może już wybrać, z którym rodzicem chce przebywać na co dzień.

Gdzie jeszcze rozstrzyga się podobne sprawy?

Nie tylko polskie sądy zajmują się tego typu problemami. O tym, gdzie ma zamieszkać dziecko po rozwodzie i kto ma o tym zdecydować, orzeka także Europejski Trybunał Praw Człowieka.

ETPC w sprawie Khusnutdinov przeciwko Rosji orzekł, że młody człowiek, który skończył 13 lat, ma prawo się wypowiedzieć, a sąd powinien wziąć jego zdanie pod uwagę.

Dziecko chciało przebywać na co dzień z dziadkami, a nie z ojcem. Sąd rosyjski zadecydował, że nie stoi to w sprzeczności z dobrem dziecka i zgodził się z jego wyborem.

Wyrok poprzedzony sprawą sądową został zaskarżony do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przez ojca tego 13-latka. Ojciec twierdził, że to, że dziecko zamieszka z dziadkami, narusza jego dobra osobiste i prawo do rodziny.

Z tym twierdzeniem ojca Europejski Trybunał Praw Człowieka się nie zgodził. Uznał, że 13-latek ma prawo wyrazić swój pogląd, choć jeszcze nie jest pełnoletni. ETPC potwierdził poprawność działań sądu rosyjskiego, który wysłuchał zdania dziecka i na tej podstawie wydał wyrok, który odpowiadał woli młodego człowieka.

Dziecko nie decyduje, ale ma prawo zostać wysłuchane

Czy podczas rozwodu rodziców, dziecko może wybrać, z kim będzie mieszkać? Nie. Ma natomiast prawo wyrazić swoje zdanie. Decyzja będzie należała do sądu.